ah etmek

allah'a havale etmek değil. kişinin içinden gelen kötü isteği beddua edercesine söylemesi, istemesi. şu hayatta bir kişiye ah ettim. o da tuttu. sınır zorlayan kişiler var ama ah etmemek lazım.

Kimseye ah etmedim. Cidden. Suratına, "Artık düşmanım bile değilsin." dediğim insanı bile, yanımda bal arısı soksa, üzülürüm ben. Birilerinin üzülmesine dayanamıyorum. Herkes yaşattığını yaşar nasılsa. Yeter ki ben üzülen birilerini görmeyeyim.

Ben normalde ah eden biri değilimdir, genelde olan oldu yoluma bakayım kafasında biriyimdir. Bunu tek bir kişiye yaptım. Ben uykusu, uyku düzeni berbat olan biriydim. Gece uyuyamıyordum, günde 4 saat zar zor uyuyabiliyordum. Uykuya dalmamı kolaylaştıran tek şey peluş bir baykuştu. Kendisi benimle nereye gidersem geliyordu 2015'ten beri. Neyse ben biriyle tanıştım bu baykuş muhabbeti oldu, o da bir peluş baykuş aldı kendisi için. Sonra biz ayrıldık ve ben bu baykuşa ne zaman baksam onu hatırlıyordum o yüzden kaldırdım baykuşu. İlk iki haftam sürekli uykuya dalmakta zorluk çekip uyuyunca da uyanıp yatakta baykuşumu aramakla geçti. Bir gece uyanıp hüngür hüngür ağladım, o kadar sinirlerim bozulmuştu ki. Neyse işte o gece ben ah ettim. Umarım rahat uyku uyuyamaz, vicdanı kemirir durur ruhunu. Hoş vicdanı var mı emin değilim ama olsun.

Gücünden korktuğum ve dönüp dolaşıp beni bulacağına inandığım için etmediğim. Beddua çok güçlü bir şey. Canınız yandıysa bile Yaradan'a havale edin, çok zor ama ah etmeden yapın bunu. Kimsenin yaptığı yanına kar kalmaz hayatta.

artık ah etmiyorum kimseye cünkü su kırılan kalbimin de bir sahibi var biliyorum. allahın adaleti sasmaz diyip allaha havale ediyorum.